Van vader op zoon geef ik van alles onbewust door.
Van vader op zoon gaat vaak verstand ons voor.
Van vader op zoon wordt vaak veel verwacht.
Van vader op zoon wordt daar soms weinig van volbracht.
De scheiding van leeftijd in ons verstand en het niet uiten van gevoel creëren een wand.
Een wand van glas die alles weerspiegelt en alles terugkaatst wat wij denken te zijn.
Een vader en zoon, het is zo mooi, maar in mijn verstand weerspiegelt zie ik alleen mijn eigen zooi.
Van vader op zoon, of misschien toch van zoon op vader?
Zolang we in ons verstand blijven is de spiegel ons kader.
Maar ergens, verborgen in een klein hoekje van de wand,
is een kastje met een deurtje, niet eens ver naar de rand.
Het kastje bevat de waarheid die alle spiegels breekt.
Een woord, onhoudbaar, als je het onvoorwaardelijk spreekt.
Help me het maar te vinden zoon, door gewoon te zijn wie je bent.
Van zoon op vader, mijn lieve kleine, grote vent.
Ik zal ons dan bevrijden uit dit kader, de spiegel die ons nu nog scheidt.
Nog even geduld, ik zie al barsten, we worden geleid.
Ik vind de weg wel, wees maar gerust.
Dan zien we beiden dat er geen spiegel staat, we waren er alleen niet van bewust.
Een illusie in ons hoofd, dat is alles wat we overwinnen.
Zodat het woord kan stromen, van hart naar hart, diep van binnen…