Zoals ik het ervaar is er één wereld die niet in overeenstemming is met de anderen. De wereld van het verstand geeft een heel ander beeld en ervaring dan die van de vormen, gecreëerd door ons Zijn. Zijn is een erg ruim begrip en eigenlijk is het iets wat niet te beschrijven valt. Alleen te ervaren door ons gevoel en ons bewustzijn. De wereld van het verstand houdt ons af van het ervaren van Zijn. Daardoor ben je niet “bewust” van “Zijn”. Het draait allemaal om aandacht. Waar gaat je aandacht naar uit? Waar is je aandacht op gericht? Is het gericht op hetgeen je denkt en oordeelt over de vormen om je heen, of is het gericht op je innerlijke wereld? Die innerlijke wereld is een poort naar het ZIJN. Presence, Aanwezigheid, Bron, het AL, het Niet-Iets. Er zijn veel termen voor, maar geen enkele term is de daadwerkelijke werkelijkheid van ZIJN. Een term, hoe abstract ook, is al een vorm. Je kunt het vormloze niet omschrijven met een vorm.
Nou zie ik het zo, dat de vormen om ons heen zeker één zijn met het vormloze waaruit ze ontstaan, hoewel er duidelijk verschil tussen deze werelden zijn. De één is een uiting van het ander. Er is dan ook werkelijk niets verkeerds aan. De vormen zijn zelfs prachtige uitingen van (ons) ZIJN. En daar hoort ons lichaam ook bij.
Er is echter iets vreemds ontstaan in onze ervaring van deze vormen. We zijn over de vormen na gaan denken en we zijn begonnen met de vormen te beoordelen en te manipuleren. Dat deel komt voort uit het verstand. Het verstand heeft de overhand gekregen en houdt momenteel een groot deel van ons gevangen. Dit wordt zelfs bewust zo gestuurd. Hoe dit ontstaan is en hoe dit in stand wordt gehouden is voor mij nog niet helemaal duidelijk en zal voor een andere blog zijn. Wat ik er over wil zeggen is dat het verstand prima is, maar het moet zijn plaats weten en jij, vanuit je Bron, bent zelf degene die dat zo moet neerzetten. Bovenstaande is onder andere prachtig beschreven in “De kracht van het Nu” en “The Presence Process”
Van verstand naar ZIJN of BRON
In meditatie is goed het verschil te merken wanneer het verstand naar de achtergrond verhuisd en het innerlijk gevoel naar voren komt. Hoewel gevoel niet altijd het juiste woord is. Jaren heb ik gedacht dat je iets moest voelen, omdat dat is wat vaak gezegd wordt. Het gaat meer om ervaren en gewaarworden. Dat kan op verschillende manieren. Het is maar net wat jij ervaart. Trillingen en frequenties, beelden, gevoel of wat zich maar aandient. Het innerlijk gevoel of waarneming is overigens nog maar de eerste stap. Al een hele prestatie en een schitterende ervaring, maar het is slechts de poort naar het vormloze. Meditaties werken voornamelijk met hetgeen wat achter, of onderliggend aan de uiterlijke vormen is. Dit zijn echter ook weer vormen, hoewel minder vast en van een andere dimensie. Energieën, structuren, informatievormen, frequenties. Maar nog altijd behoren deze zaken tot de vormen van de creatie.
Je gedachten verhinderen je om je innerlijke gevoel te bereiken. Het innerlijk gevoel, of waarneming is de poort naar de Bron, het on-gemanifesteerde, de Aanwezigheid waar we allen deel van uit maken. Nou is de stap naar die Bron voor mij iets wat ik nog maar een enkele keer en subtiel heb mogen ervaren, maar het verschil tussen het denkende bewustzijn en het voelende bewustzijn is niet zo moeilijk te onderscheiden. Iedereen die met een beetje inzet gaat mediteren zal op zijn minst een rust in het hoofd kunnen merken. De stap naar het innerlijke gevoel is dan niet ver meer. Wel zal het niveau van bewustzijn per persoon verschillend zijn en dus is het resultaat van een meditatie ook per persoon verschillend. Ik zat en zit soms nog flink vast in mijn hoofd en dus heb ik jaren gemediteerd, voordat ik iets van ‘gevoel’ begon waar te nemen. Wat ik momenteel ervaar is dat een meditatie veel gemakkelijker gaat wanneer er geen digitale apparaten zijn bekeken. Tv en computergames zijn voor mij funest voor een goede meditatie. Mijn hoofd draait dan op volle toeren en laat maar moeilijk de bezigheden los. De digitale wereld zuigt je gevoelsbewustzijn weg en haalt je bewustzijn helemaal in je hoofd. Een computer of telefoon kunnen we in deze wereld haast niet zonder, maar gebruik die dan alleen als gereedschap en zo kort mogelijk op een dag.
Nog een belangrijk onderdeel dat ons bewustzijn van de Aanwezigheid scheid, zijn onze niet geïntegreerde emotie. Door deze inprentingen, die weer mentale ideeën en overtuigingen creëren, wordt ons verstand overspoeld door angst, boosheid en verdriet. Dit kan ons dusdanig bezig houden, dat de wereld achter deze 3-D wereld compleet aan onze gewaarwording wordt onttrokken. Zo ook bij mij. Ik snapte ook niet waarom ik steeds weer terug viel in oude patronen en als ik een stap gemaakt dacht te hebben, kwam toch oud zeer en dezelfde emoties weer boven. Integreren is eigenlijk simpel gezegd je emotie onvoorwaardelijk voelen. In feite is meer niet nodig, maar het verbaasde me hoe moeilijk dat in het begin is. We zijn het niet geleerd en proberen alles wat met angst, pijn, boosheid en verdriet te maken heeft te verdoven of voor weg te vluchten. Pas wanneer hier iets aan gedaan wordt, kunnen blijvende veranderingen op gaan treden en wordt het gewaarworden van Aanwezigheid wat makkelijker.
Het NU is ook een poort naar de Aanwezigheid waar we allemaal deel van zijn. Ik kan iedereen “Het Presence proces” aanraden, maar het moet ook duidelijk zijn dan iemand zelf bereid moet zijn om te beginnen met mediteren en “aan zichzelf te werken”. Wanneer dit vanuit de verkeerde redenen gebeurt is het gedoemd te mislukken, omdat de motivatie er niet is. Ik hoop nog veel te kunnen schrijven over mijn ervaringen met Aanwezigheid. Zoals gezegd heb ik een paar glimpjes opgevangen en dat gaan er zeker meer worden, maar wat dat gaat brengen…. Geen idee. Als er weer iets nieuws daagt, dan laat ik het zeker weten.
