Het donker ingaan zonder angst

Het donker voelde vloeibaar

Afgelopen zomer had ik een mooie ervaring tijdens een meditatie die me nu te binnen schiet. Het was een ervaring die me inzicht gaf in iets wat erg tegenstrijdig is met wat ik van overal om me heen had ingeprent gekregen. Namelijk dat het licht goed is en het donker kwaad. Geen wonder dat zo veel kinderen bang zijn in het donker. Ik ging mijn standaard meditatie doen, het bewust verbonden ademen wat ik geleerd heb vanuit “Het Presence Proces”. Toen ik een stukje op weg was in de meditatie werd ik ineens bewust van een voor mijn gevoel donker stuk dat rechtsachter me aanwezig was. Dat gevoel van ‘donker’ is eigenlijk niet goed uit te leggen in woorden, maar zo kwam het ongeveer op me over. Ik besloot om dat deel eens aan te voelen en er bij te zijn. Ik liet het toe en ging helemaal in dat donker en het voelde vloeibaar als in water en heel rustgevend juist. Helemaal niet eng of angstig, zoals vaak gesuggereerd wordt als er over donker wordt gesproken. Het was gewoon een soort vloeibaar deel van mezelf en de rest van de meditatie heb ik mezelf gewoon lekker laten zijn in dat vloeibare. Zoals gezegd, moeilijk uit te leggen omdat woorden alleen maar letters zijn en het gevoel alleen maar kunnen omschrijven, maar het nooit zelf zijn. Eigenlijk zijn woorden een beperkte manier van iets uitleggen, maar goed, zo doen we dat op dit moment in de meeste gevallen nog in onze maatschappij. Het was in ieder geval een wijze les en later las ik in boeken van Daniel Mitel dat vanuit de eerste mensen al bekend was dat het donker slechts een andere uitdrukking is van de energie waar alles van gemaakt is.

Bewust in alles